Ho Chi Minh city (Saigon)

• Temperatuur: 30 graden
• Aantal overnachtingen: 2 nachten
• Toi's Travel Home Central

Dan is het zover. Vroeg in de morgen vertrokken vanuit Mui Né, om na een busrit van ongeveer 5 uur, aan het begin van de middag te arriveren in Ho Chi Minh city, ook wel Saigon genoemd.

Saigon is qua drukte te vergelijken met Hanoi (misschien zelfs nog iets drukker), maar heeft als verschil dat deze wél brede 2x3 baanswegen heeft tot in het centrum. Hierdoor is de verhouding motors/auto's iets meer in evenwicht dan in Hanoi waar het 90%motors waren.

Na aankomst direct op pad gegaan om vanuit mijn hostel naar de voormalig Amerikaanse ambassade te lopen, en het nabijgelegen War remnants museum te bezoeken. In dit museum lag de nadruk op de oorlogsmisdaden die door de Amerikanen zijn gepleegd en de gevolgen van Agent Orange; gifstof die door de Amerikanen in grote hoeveelheden gebruikten om de vegetatie weg te halen/te laten afsterven zodat de VC zich er niet in kon verbergen. Echter had/heeft dit niet alleen gevolgen voor de natuur, maar ook op de mensen die er leefden en generaties erna. Als gevolg ervan zijn er namelijk veel gehandicapten mensen geboren met allerlei afwijkingen. Erg indrukwekkend, al moet er tegelijkertijd gezegd worden dat het een eenzijdig beeld geeft, aangezien er met geen woord gerept wordt over de oorlogsmisdaden van de Noord-Vietnamezen.. Rondom het museum was de sfeer een stuk luchtiger en kon je verschillende soorten vliegtuigen, helicopters en artillerie, van dichtbij bekijken.

Terug in het Hostel, ontmoette ik op onze kamer Tim (Duitser), Lee (amerikaan, LA), en een Argentijnse waarvan ik de naam maar niet kon onthouden..
Al snel pakten we ons samen om een hapje te gaan eten en op stap te gaan, het was immers ook vrijdagavond. Tim verbleef al een week in Saigon. Tijdens deze week had hij een andere Amerikaan leren kennen, met Vietnamese roots, die met ons meeging. Bijkomend voordeel was dat hij de Vietnamese taal sprak en dat hij al meermaals in Saigon was geweest, waardoor hij ons de weg kon wijzen. We gingen naar backpackers-street (dé uitgaansstraat van Saigon). Om daar verschillende kroegen te bezoeken, waaronder een rooftop bar. Al met al een heel gezellige avond.

Voor de volgende, en tevens laatste dag, had ik een tour geboekt naar de Cu Chi Tunnels. Deze tunnels werden door de Noord-Vietnamezen gebruikt om zich te verschuilen voor de Amerikanen, en het produceren van allerlei soorten boobytraps/vallen. Moet gezegd worden dat het weer heel toeristisch was, echter het (kruipen!) door de tunnels was toch echt een ervaring om niet te vergeten. De tunnels waren namelijk zo klein gemaakt dat alleen de Vietnamezen er doorheen konden/durfden. De nu nog aanwezige tunnel was ci. 100m lang. Voor het toegankelijk maken voor de toeristen was hij weliswaar vergroot/verbreed maar ik moet toch wel toegeven dat ik niet had verwacht dat hij nog steeds zo klein was. 100m onder de grond door kruipen in het donker.. kreeg even een moment dat ik dacht 'zal ik 1 van de 2 nooduitgangen pakken?', maar heb toch maar doorgezet en uiteindelijk de uitgang gehaald :).
Verder was er (slim als de Vietnamezen zijn) ook een schietbaan aanwezig. En aangezien ik nog nooit geschoten had, kon ik de verleiding niet weerstaan om voor zon 25€ (wat in Vietnam héél veel geld is) 10 kogels met een M16 te schieten. Het ging beter dan verwacht, de terugslag viel best mee, alleen het geluid vond ik verrassend hard (harder dan dat je het in de films ziet..;))

In de avond nog een laatste keer Vietnamees gegeten op de food-market, om erna mijn tas te gaan pakken en afscheid te nemen van de mensen van de dag ervoor.

Dat was het dan: 3 weken solo (of toch niet echt) van Noord- naar Zuid-Vietnam gereisd.
Tijdens deze 3 weken heb ik me geen moment hoeven te vervelen door de vele verschillende aspecten, denk aan;
De afwisseling in natuur, cultuur, eten, stappen, het zelf (dag voor dag) plannen van de reis én misschien nog wel het leukste van allemaal; het ontmoeten van heel veel mensen van over de hele wereld en te luisteren naar de verhalen..
Oftewel geslaagd! :)