Hué

• Aantal overnachtingen: 1 nacht
• Temperatuur: 20 graden
• Vietnam Backpackers Hostel

Inmiddels ben ik het dagritme al helemaal kwijt. Het enige dat ik wel weet is dat ik om 19:30de nachttrein naar Hué ga pakken.

De eerste indruk van de trein is goed, modern en schoon. Hij zou zomaar in west Europa kunnen rijden. Alleen kwamen ze hier meermaals langs met eten en drinken. Daar heb ik de NS nog niet op kunnen betrappen..

De cabine bestond uit 4 ligbedden en een klein tafeltje. Het enige feitelijke minpuntje was dat er vreemd genoeg geen prullenbak aanwezig was.

Ik was de 2e persoon in de cabine. Tot mijn verbazing kon ik deze treinrit gewoon Nederlands praten (eerste keer in een week) omdat er een Belgische journalist, Nicolas, in de cabine aanwezig was.

Hij vertelde me dat hij bezig is met het schrijven van een artikel over de Hanoi - Ho Chin Minh treinlijn, voor de Belgische krant 'De Morgen'. Wie weet word ik misschien nog wel een voetnoot in zijn artikel ;).

Naast Nicolas, kwamen er nog 2 Vietnamezen de coupé in. Met behulp van google translate kwam er een klein gesprekje op gang. Maar veel verder dan waar ze woonden en werkten kwamen we niet.

Tijdens de treinrit ben ik uiteraard wel een aantal keer wakker geworden maar ik mag over het algemeen niet klagen.

Eenmaal aangekomen in Hué afscheid genomen van Nicolas en met Grab (de Aziatische tegenhanger van Uber) naar het backpackers hostel gebracht.

Next up: motor-tour door Hué en omgeving. En Nee, ik heb niet zelf gereden maar ben bij de Amerikaanse tour guide achterop gegaan..

Het was overigens wel f goed dat een andere Amerikaanse even tussen neus en lippen door zei dat der vader in de Vietnam oorlog had gevochten, zodat ik de ongezouten Europese mening toch even net wat genuanceerder over het daglicht zou brengen..

De Amerikaanse tour-guide zelf wist er wel het e.e.a. van, maar veel verder dan wat feitjes uit de Netflix documentaire: de Vietnam oorlog, die hij (net als ik) had gekeken kwam hij niet.

De afwisseling tussen stukken rijden en dingen zien was eigenlijk best wel leuk. In het kort hebben we de volgende dingen gezien/gedaan. Historische citadel, verzameling oorlogsvoertuigen, olifantengevecht arena, uitgestrekte begraafplaats aan de Perfume river, Amerikaanse stelling aan de rivier en het zelf mogen maken van een wierrooistokje bij een oude vrouw in de winkel.
Echter het absolute hoogtepunt was de afsluiter: het verlaten zwembad van Hué. Ik had er wel iets over gehoord/gelezen, maar nog niet eerder gezien:
Het was een zwembad dat een kleine 20 jaar geleden is aangelegd midden in de jungle. Het was aangelegd, met een ongelofelijk oog voor detail. Echter is het nooit geopend wegens een verkeerde inschatting van het businessmodel.
Nu, 20 jaar later, is de zwembad door het ontwerp, verval, en jungle veranderd in iets dat ik nog nooit eerder heb gezien. De combinatie van vorm en kleuren, vormt bijna een naadloze overgang met de natuur. Ik zou hier eigenlijk nog veel langer willen blijven en opzoek gaan naar de perfecte foto.

Verder was er s'avonds een beer-pong toernooi in het hostel. Meegedaan maar geen potten kunnen breken. In de 2e ronde verloren.. Er waren overigens meer Nederlanders in het Hostel, maar als ik eerlijk ben weet ik niet of ik dit wel/niet leuk vond.

Ben uiteindelijk toch maar om 24:00 in bed beland.

Wat ook nog de notitie waard is, is dat er een 68 jarige Amerikaan op de kamer lag die reizen als 'levensstijl' had. Hij was al 53! jaar nonstop aan het reizen én dat zonder smartphone. Iets waar ik de volgende dag alleen nog maar meer respect voor kon krijgen..

De volgende ochtend kwam ik er namelijk achter dat de telefoon niet opgeladen was. En aangezien dit echt levensbehoefte nr. 1 is voor een onervaren reiziger, voor deze solo trip (denk aan: google maps = weten waar je bent, booking.com = accommodaties vastleggen voor de volgende dag, Grab: van plaats A naar B komen zonder opgelicht te worden én dan nog contact met het nieuwsgierige thuisfront ;).) stond deze dag in teken van het maken/vinden van een nieuwe telefoon.
Uiteindelijk een 2e hands I phone 5 op de kop getikt voor 45€. Waarschijnlijk is dit nog steeds veel te veel, maar ik ben in ieder geval weer online :)

Later op de dag in een klein busje doorgereisd naar Da Nang.

Tot zover..